Pankaj Saran (NSS) - ဩဂုတ် ၁၅

အိန္ဒိယ၏ အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံပထမမူဝါဒသည် မည်သည့်နိုင်ငံအတွက်မဆို အိမ်နီးနားချင်းများသည် နိုင်ငံခြားရေးမူဝါဒအတွက် အဓိကဦးစားပေးဖြစ်သည်ဟူသော အမှန်တရားကို ရောင်ပြန်ဟပ်နေသည်။ အိန္ဒိယသည် ၎င်း၏အိမ်နီးနားချင်းအတွက် အကြီးဆုံးနှင့် အကောင်းဆုံးအရင်းအမြစ်များကို စီးပွားရေး၊ နိုင်ငံရေး သို့မဟုတ် သံတမန်ရေးအရ ကတိကဝတ်ပြုထားသည်။ ယနေ့ အိန္ဒိယ၏ အိမ်နီးနားချင်းနိုင်ငံပထမမူဝါဒသည် ၎င်း၏ ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာထိတွေ့ဆက်ဆံမှု၏ အခြေခံအုတ်မြစ် ဖြစ်သည်။

နိုင်ငံ၏အတွင်း၌ ဤမူဝါဒသည် အားလုံးထက် အိမ်နီးနားချင်းများ၏ အရေးပါမှုကို ပိုမိုသိလာစေရန် အထူးသဖြင့် အိန္ဒိယအစိုးရအတွက် ကူညီပေးခဲ့သည်။ နိုင်ငံ၏ မတူကွဲပြားသော သဘောသဘာဝ၊ သမိုင်း နှင့် ယဉ်ကျေးမှုတွင် အမြစ်တွယ်နေသည့် နယ်စပ်ဖြတ်ကျော် ချိတ်ဆက်မှုများကြောင့် ဤမူဝါဒသည် ဒေသတွင်း ပေါင်းစည်းမှုကို မြှင့်တင်ရန် နှင့် ငြိမ်းချမ်းရေးနှင့် တည်ငြိမ်ရေး မြှင့်တင်ခြင်းဖြင့် ကောင်းမွန်သည်များ ပေးဆောင်လျက်ရှိသည်။

၂၀၁၄ ၊ ၂၀၁၉ နှင့် ၂၀၂၄ ခုနှစ်များတွင် သုံးကြိမ်ဆက်တိုက်ကျမ်းသစ္စာကျိန်ဆိုပွဲသို့ အိမ်နီး ချင်းနိုင်ငံအားလုံး၏ အကြီးအကဲများကို ဖိတ်ကြားရန် အိန္ဒိယဝန်ကြီးချုပ် Narendra Modi ၏ ဆုံးဖြတ်ချက်သည် မကြုံစဖူးဖြစ်ပြီး အိမ်နီးချင်းများအားလုံးနှင့် အတူတကွ ထိတွေ့ဆက်ဆံမှု ပုံစံသစ်ကို ကိုယ်စားပြုပါသည်။ ခေါင်းဆောင်များ စုပေါင်းတက်ရောက်လာခြင်းသည် ဘုံတိုက်ခွဲ တစ်ခု၏ အသိအမှတ်ပြု ဂုဏ်ပြုပွဲတစ်ခုဖြစ်သကဲ့သို့ ဒီမိုကရက်တစ် အခမ်းအနားလည်း ဖြစ်ခဲ့သည်။

နိုင်ငံ၏ အရွယ်အစားနှင့် အရင်းအမြစ် ထောက်ပံ့မှုများကြောင့် အိန္ဒိယသည် ၎င်း၏ အိမ်နီး ချင်းများအတွက် ရွေးချယ်စရာ မိတ်ဖက်ဖြစ်သည်။ အိန္ဒိယ၏ အကူအညီပေးရေး အစီအစဉ်များသည် ဒေါ်လာဘီလီယံပေါင်းများစွာ ပမာဏရှိပြီး လိုက်လျောညီထွေမှုရှိသော စည်းကမ်းချက်များဖြင့် အလွှာပေါင်းစုံနှင့် ကဏ္ဍအားလုံးသို့ ချဲ့ထွင်ပေးအပ်ထားသည်။ ထိုကဏ္ဍများတွင် ခက်ခဲသော အခြေခံအဆောက်အအုံလုပ်ငန်းမှ ကျွမ်းကျင်မှုနှင့် ပညာရေးအထိ အပြင် သဘာဝဘေးအန္တရာယ် ကြိုတင်ပြင်ဆင်မှုအထိ ပါဝင်သည်။ ၎င်းတို့သည် သန်းနှင့်ချီသော အကျိုးခံစားခွင့်ရှိသူများအပေါ် သက်ရောက်မှုရှိပြီး ဝေးလံခေါင်သီသောဒေသများကို ရေရှည်တည်တံ့သောပုံစံဖြင့် ပြောင်းလဲခဲ့သည်။ အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံ ပထမမူဝါဒသည် ကောင်းမွန်စွာ ပေါင်းစပ်တည်ဆောက်ထားသော စနစ်တစ်ခုအဖြစ် တိုးတက်ပြောင်းလဲလာသည်။

ဤမူဝါဒသည် ‘vasudaivkutumbakam’ ၏ ဒဿနတွင် အမြစ်တွယ်နေသည်၊ သို့မဟုတ် လောကသည် မိသားစုတစ်ခုသာဖြစ်ပြီး ‘sabkasaath, sab ka vikas sab ka vishvas’.  ဟူသော ဝါဒဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ၎င်းသည် မျှဝေခံစားခြင်း၊ သာတူညီမျှမှု နှင့် တရားမျှတမှုတို့၏ အခြေခံမူများကို ပေါင်းစပ်ထားသည်။ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးအပြင် ဒေသတွင်း ပေါင်းစည်းရေးသည် အဓိက ရည်မှန်းချက်ဖြစ်သည်။ဤအရာအားပြည်သူမှပြည်သူသို့ ဆက်သွယ်မှု၊ လေကြောင်း မီးရထားနှင့်ကားလမ်းများချိတ်ဆက်မှု၊ စွမ်းအင်ပိုက်လိုင်းများနှင့် ထောက်ပံ့ရေးနှင့် တန်ဖိုးသတ်မှတ် ကွင်းဆက်များ ပါဝင်သောတာရှည်တည်တံ့မည့် ချိတ်ဆက်မှုများကို ထားရှိခြင်းဖြင့် ရရှိနိုင်ပါသည်။ အိမ်နီးချင်းများအား အိန္ဒိယဈေးကွက်၊ အိန္ဒိယပညာရေးအဖွဲ့အစည်းများနှင့် အိန္ဒိယဆေးဘက်ဆိုင်ရာ ဌာနများသို့ ပထမဆုံးရရှိသုံးစွဲခွင့်ကို ပေးထားသည်။

အိန္ဒိယစီးပွားရေး တိုးတက်မှုသည် ဒေသတွင်း တိုးတက်မှု၏ အင်ဂျင်တစ်ခုဖြစ်သည်။ အိန္ဒိယသည် ၎င်း၏စီးပွားရေးအောင်မြင်မှုများကို မျှဝေရန်နှင့် အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံများကို အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ စီးပွားရေးအရ အကျိုးခံစား ခွင့်ပေးရန် ကတိပြုထားသည်။ အိမ်နီးနားချင်းပထမမူဝါဒသည် 'သင်၏အိမ်နီးချင်း တိုးတက်ဖွံ့ဖြိုးပါစေ'ဟူသော နိယာမ၏ သင်္ကေတဖြစ်သည်။ ပေါင်းစည်းမှုဖြင့် လျင်မြန်စွာ ရွေ့လျားလာသူများ၏ စီးပွားရေးစွမ်းဆောင်ရည်သည်အခြားသူများထက် ပိုမိုကောင်းမွန် ကြောင်း မှတ်တမ်းက ဖော်ပြသည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အားဖြင့် အိန္ဒိယနှင့် ပိုမိုပေါင်းစည်းထားသော နိုင်ငံများသည် ပြင်ပမှ ထိခိုက်ခံရမှုကို ခံနိုင်ရည်ရှိကြသည်။ 

အိန္ဒိယနိုင်ငံသည် ကိုဗစ်အကျပ်အတည်း ကာလအတွင်း သို့မဟုတ် ယူကရိန်းပဋိပက္ခအပြီး တွင် စွမ်းအင်နှင့် စားနပ်ရိက္ခာစျေးနှုန်းများ လှုပ်ခတ်မှုကဲ့သို့သော အခက်အခဲကာလများတွင် အိမ်နီး ချင်းနိုင်ငံများအတွက်အကူအညီများ ပေးစွမ်းခဲ့သည်။ မကြာသေးမီက ထင်ရှားသောဥပမာများတွင် အာဖဂန်နစ္စတန်အား အရေးပေါ်လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှုအကူအညီများ ပံ့ပိုးပေးခြင်း၊ သီရိလင်္ကာမှစီးပွားရေးအာမခံချက်၊ ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်နိုင်ငံအတွက် ကာကွယ်ဆေးများနှင့် မရှိမဖြစ် လိုအပ်သော ကုန်ပစ္စည်းများထောက်ပံ့ခြင်းနှင့် ကပ်ရောဂါဖြစ်ပွားပြီးနောက် မော်လ်ဒိုက်အား ဘတ်ဂျက်ထောက်ပံ့မှုများ ပါဝင်သည်။ ထို့ကြောင့် အိန္ဒိယသည် ပထမဆုံးအကူအညီပေးသူသာမက ၎င်း၏အိမ်နီးချင်းများအတွက် ဘေးကင်းရေးကွန်ယက်တစ်ခုလည်းဖြစ်သည်။

ဤမူဝါဒသည် ချဉ်းကပ်မှုအားလုံးနှင့် ကိုက်ညီသော အရွယ်အစားတစ်ခုတည်းပုံစံမဟုတ်ဘဲ နိုင်ငံအလိုက် သတ်မှတ်ထားသော တိကျသောရည်မှန်းချက်အား ကြားဝင်ဆောင်ရွက်မှုများ ပြုလုပ်သည့်ဝိသေသ လက္ခဏာရပ်ဖြစ်သည်။ မူဝါဒ၏ဗဟိုချက်တွင် နှစ်ဖက်အကျိုးရှိသော နှစ်နိုင်ငံမိတ်ဖက် ဆက်ဆံရေးများတည်ဆောက်ခြင်းအပေါ်အာရုံစိုက်ထားပါသည်။လိုအပ်ပါက ဒေသခွဲပူးပေါင်းဆောင် ရွက်မှုများ မြှင့်တင်ရန် ယန္တရားများ ချမှတ်ဆောင်ရွက်ခဲ့ပါသည်။ အိန္ဒိယပိုင်နက်ကိုဖြတ်၍ နီပေါ၊ ဘူတန်နှင့် ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်တို့ကြားတွင် ဒေသခွဲ မဟာဓာတ်အားလိုင်းတစ်ခု အသွင်သဏ္ဌာန် ဖော်ဆောင်လျက်ရှိသည်။

ငြိမ်းချမ်းရေးနှင့် လုံခြုံရေးသည် တိုးတက်မှုအတွက်မရှိမဖြစ်လိုအပ်သော အခြေအနေဖြစ် ကြောင်းအသိအမှတ်ပြုပါသည်။ဤမူဝါဒသည်တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး၏ အချုပ်အခြာအာဏာနှင့် လုံခြုံရေး ဆိုင်ရာ ကိစ္စရပ်များကို အလေးဂရုပြုရန်နှင့်လေးစားလိုက်နာရန် ရည်ရွယ်ပါသည်။အတွေးအခေါ် ဒဿနဗေဒအရ လုံခြုံရေးသည် အပြန်အလှန်အားဖြင့် အကြမ်းဖက်မှု သို့မဟုတ် ရာသီဥတုပြောင်းလဲ မှုနှင့်သက်ဆိုင်မှု ရှိသည်ဖြစ်စေ၊ မရှိသည်ဖြစ်စေ သုညအဖြေထွက်ဂိမ်းမဟုတ်ပါ။ စွမ်းရည်မြှင့်တင် ခြင်းသည် အားလုံးအတွက် လုံခြုံရေးရရှိရန် အဓိကနည်းလမ်းဖြစ်သည်။ မကြာသေးမီနှစ်များအတွင်း၊ အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံပထမမူဝါဒ၏ရည်မှန်းချက်သည် တိုက်ငယ် အပြင်ဘက်ရှိ ဒေသများသို့ ကျယ်ပြန့်လာခဲ့ပြီး ၎င်းတို့တွင် အိန္ဒိယသမုဒ္ဒရာဒေသ၊ အနောက်အာရှနှင့် ပင်လယ်ကွေ့နိုင်ငံများ၊ အာရှအလယ်ပိုင်းနှင့် အရှေ့အာရှတို့ ပါဝင်သည်။ ကိုလိုနီခေတ်မတိုင်မီက ရှိခဲ့သော ချိတ်ဆက်မှုများကို ပြန်လည်တည်ဆောက်ရန်နှင့် အသစ်များကိုပုံဖော်ရန်အတွက် အရင်း အမြစ်များခွဲဝေခြင်းနှင့် အာရုံစိုက်ခြင်းတွင် အဆိုပါဒေသများကို ဦးစားပေးထားသည်။ ဤကျယ်ပြန့်သော ပထဝီဝင်အနေအထားတွင် အိန္ဒိယ၏ သြဇာလွှမ်းမိုးမှုနှင့် ပုံဖော်မှုသည် လျင်မြန်စွာ ကြီးထွားလာသည်။

၎င်း၏ ကိုယ်ပိုင်ဖန်တီးမှု အကြောင်းပြချက်ကြောင့် ပါကစ္စတန်သည် တိုက်ငယ်၏ ပေါင်းစည်းရေး လုပ်ငန်းစဉ်တွင်ကင်းကွာနေခဲ့သည်။ အိန္ဒိယနှင့် ရှည်လျားသော နယ်နိမိတ်ချင်း ထိစပ်နေသော တရုတ်နိုင်ငံသည် တိုးတက်လာသော အိန္ဒိယနှင့် လိုက်လျောညီထွေရှိရန်လိုအပ်ပြီး ၎င်း၏ အိမ်နီးနား ချင်းနိုင်ငံ အိန္ဒိယကို ထိမ်းချုပ်နိုင်ရန် ကြိုးပမ်းသည့် မူဝါဒကို စွန့်လွှတ်ရန် လိုအပ်သည်။

အိန္ဒိယ၏ အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံပထမမူဝါဒသည် ရည်မှန်းချက်ကြီးပြီး ရဲရင့်သည်။ တယူသန် သဘောလည်းမဟုတ်သလိုအယူဝါဒလည်း မဟုတ်ပါ။ ခေတ်၏လိုအပ်ချက်များအား နည်းဗျူဟာ မြောက်တုံ့ပြန်ဆောင်ရွက်ခြင်းဖြစ်သောကြောင့် အောင်မြင်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။